Vicky Spittael (1976°) groeide op in Balgerhoeke, een kleine deelgemeente van Eeklo. 

Als klein meisje hield ze al er van om dingen te creëren.

Van Barbie kleertjes tot zelfgemaakte juweeltjes. 

Van schilderijtjes tot papier machéwerkjes.

De liefde voor het creatieve is een rode draad geweest doorheen haar leven. 

Ze ging naar het kunstonderwijs, proefde van verschillende richtingen in de kunstacadamie. 

Het krijgen van 3 prachtige kinderen , deed het artistieke jarenlang op de achtergrond belanden. Tot ze zich in 2019 inschreef voor een kortlopende keramiek cursus in de Kunstacademie te Knokke.

Gebeten door de kleimicrobe, begon Spittael thuis verder te experimenteren.

gemiddeld 8 uur per dag hard werken om zich de verschillende technieken eigen te maken, zowel qua vorm als afwerking. 

Dat resulteerde enkele jaren in een eerste tentoonstelling waar ze 80% van haar werk verkocht. 

Ondertussen heeft ze al enkele groepsexpo's op haar palmares staan,

geeft ze workshops en volgde ze zelf ook nog les om te leren portretboetseren. 

Naast de keramiek an sich, bewandelt ze nu ook gepassioneerd het pad van beeldend kunstenaar in haar atelier te Middelburg. 

Haar beeldend werk gunt de toeschouwer een blik in haar ziel. 

De ogenschijnlijk kleurrijke protagonisten maskeren dikwijls een dieperliggend onbehagen.

Vicky Spittael ( 1976°) grew up in Balgerhoeke, Belgium.

As a little girl , she already loved to create.

From Barbie clothes to homemade jewelry 

From little paintings to paper mache art.

The love for the creative has been a common thread throughout her life. 

She went to artschool, got a taste of different courses at Art Academies.

Having 3 beautiful children, made the creative part fade into the background.

Until she enrolled in a shortterm ceramics course in the Art academy Knokke in 2019. 

Bitten by the claybug, Spittael started to experiment at home. 

On average 8 hours a day hard working to assimilate all the different techniques, both in shape and finish. 

That resulted a few years later in her first exhibition, where she sold 80 % of her works. 

Meanwhile a few groups exhibitions are on her record. She gives workshops and took classes in portraitsculpting herself.

Besides the ceramics themselves, she now passionatly walks the pad of narrative sculptor.

Her narrative art lets the spectator take a look into her soul.

The apparantly colourful protagonists often mask a deeper sense of uneasiness.